Eski Bir Melankoli 1: Cem Adrian

Daha çocukken Duman hayranı, sonrasında Teoman, lisede de Cem Adrian hayranı olduğumu söyleyebilirim. Tabii şimdi bunların üzerinden çok zaman geçti...

Cem Adrian'nın Adrianopolis'inde onun bir zamanlar yaptığı radyo kayıtları yahut o dönemler kaydettiği şarkıları var. Cem Adrian'ı ve daha birçok sanatçıyı uzun yıllardır takip etmediğimden yeni haberim oluyor bu albümden fakat eski bir Cem Adrian hayranı olarak dedim ki "keşke daha önceden, ben lisedeyken olsaydı bu albüm". Ne de olsa tâ 20 yıl önceki kayıtlar...

Cem Adrian'ın yeteneğinden şüphe olunmaz herhalde. Çok yetenekli, her şeyden öte bana çokça dokunmuş bir sanatçı. Fakat şöyle geçmişe dönüp bakınca bazen "vay be," diyorum "nasıl dinlemişim ben bu şarkıları." Çünkü çokça depresif, karanlık, kapkaranlık şarkıları var. Öyle hüzünlü ve daha çok da acı... Hatırlıyorum o zamanlar, lisede, en yakın arkadaşıma dinletmeye çalışıyordum da "dinleyemiyorum ben bu adamı, olmuyor" diyordu. Halbuki Cem Adrian'ın hayranlık uyandırıcı aşağıdaki videosunu ona da izletmiştim ve çok etkilenmişti. (Hem işitsel hem görsel bir şov olan bu video Youtube'dan kalkmış, bunun yerine 2018 versiyonunu ekledim.)

İşin ilginç yanı, ben de 4-5 yıldır Cem Adrian'ı hiç dinlemiyorum veya dinleyemiyorum ve bugün bir cesaret veya istek ve fırsat buldum bunun için. Gerçekten onun bazı şarkıları şimdi kaldıramayacağım kadar ağır ve ben onları bir zamanlar sabahtan akşama kadar dinliyor, söylüyordum. Şimdi benim yeniden ondan şarkılar dinlemem sanırım Muğla'ya -uzun süreliğine- geri gelmemle alakalı. Ne zaman buraya gelsem, özellikle sonbaharları, bir melankoliyle beraber karmaşık duygular yeşeriyor içimde. Burada, yeni yetmelerin tüylerinin uzadığı yerde, çok derin duygular tattım çünkü. Ve tek derdimin de hissetmek olduğu zamanlardı...

Cem Adrian'ın o acı melankolik şarkılarını sanırım Siyah Bir Veda Öpücüğü albümünde fazlasıyla bulabilirsiniz. Mesela "Elveda" parçası.

Bunca yıldır neden dinlemedim peki Cem Adrian'ı? Aslında, birkaç kez müzik dinlemeyi hepten bıraktığım oldu... Kitaplar okudum; gözüm gönlüm genişledi, Ortaçgil'in "Yüzünü dökme küçük kız, yaşamın anlamını bul" sözlerindeki yaşamın anlamını buldum, öğrendim... İnsanı anladım; aşkı anladım; acz'i, fakr'ı, nefs'i, dünyayı anladım... Hal böyle olunca gerek Duman'ın "Haberin Yok Ölüyorum", gerek Teoman'ın "En Güzel Hikayem" şarkılarını, gerek Cem Adrian'ı dinleyemez oluyorsunuz.

Peki neden mi dinledim tüm bunların hepsini..... Sanırım doğduğumdan beri Gencebay'ın "Ne dertliymiş bu..." sözüne yaraşır bir rolüm olduğundan :) Fakat özellikle Teoman'dan çok şey öğrendiğimi söyleyebilirim. Fakat yine, emin olmamakla beraber, düşünüyorum ki hepsi yüzünden çok da şey kaybetmişimdir. Belki de...

03.30

19.10.2019

Belki de bu yüzden bunca sermestim ya...

03.35

19.10.2019

Not: Instagram profilimde "radio mood" ismiyle öne çıkardığım hikayelerde beğendiğim bazı şarkıları görebilirsiniz. Ara sıra o anki ruh halimi anlatan şarkıları paylaşıyorum.

20.10.2019

Eski Bir Melankoli'yi uzun zamandır bir seriye çevirmek istiyorum. Bu seri de hayatıma bir yerlerden dokunmuş müzisyenler, şairler falan olacak. Sanırım bunlar şu sırada olacak:

Eski Bir Melankoli 2: Teoman ve Şair Ahmet Erhan
Eski Bir Melankoli 3: Duman ve Bir Derviş Olarak Kaan Tangöze

Eksi Bir Melankoli 4: Led Zeppelin ve Sermestiyet, Rezalet, Acziyet

Eski Bir Melankoli 5: Pink Floyd, Roger Waters, ve İki Yüzlü Dünya

Eski Bir Melankoli 6: Diğerleri (Queen, Bob Dylan, Calvin Russel, Cohen, Tom Waits, Cat Stevens vs.)

24.06.2023